----Swnj baihgwnz(接上)
Ndaej geiq gou doeg siujyoz sam nienzgiz ngoenz seizdoeng he, sawqmwh fwndoek, daxlaux hawj daxmeh soengq liengj daeuj hawj gou. Daxmeh aiq dwg youq gwnz roen laemx gvaq haujlai baez, daengx ndang cungj dwg boengz. De ndwn youq bakcueng gyauqsiz coh gou riumwnh, ndaw bak lij hemq:“Ciq…..liengj…..”
记得我读小学三年级的一个冬日,天空突然下起了雨,奶奶让娘给我送雨伞。娘可能一路摔了好几跤,浑身像个泥猴似的。她站在教室的窗户旁望着我傻笑,口里还叫:“树……伞……”
Miz mbangj doengzhag caegriu hwnjdaeuj, gou lumj cenx coeg hangx nei, haemz daxmeh dwk heujhumz myubmyub, haemz de mbouj roxsoq, haemz de satnaj gou, engq haemz duzraq Fan Gyahhij daiqdaeuz hemjriu haenx.
一些同学嘻嘻地笑,我如坐针毡,对娘恨得牙痒痒,恨她不识相,恨她给我丢人,更恨带头起哄的范嘉喜。
De lij youq gizde hagcak daxmeh gou, gou doq vax dawz aen habbit dangqnaj, doq coh de vengh gvaqbae, hoeng deng de ndojdeuz lo. De bongh gvaqdaeuj gaenx hoz gou, songraeuz doxgaenx hwnjdaeuj. Gou goet iq, lawz hoenx ndaej gvaq de, deng de gig yungzheih naenx youq laj doem.
当他还在夸张地模仿时,我抓起面前的文具盒,猛地向他砸过去,但却被范嘉喜躲过了。他冲上前来掐住我的脖子,我俩撕打起来。我个子小,根本不是他的对手,被他轻易压在地上。
Mwhde, caenh ndaejngi rog gyauqsiz swenj sing “au” ndeu, daxmeh lumj yiuh mbin nei buet haeujdaeuj, youjyak dawz Fan Gyahhij, doq rag ok rog ranz bae lo.
这时,只听教室外传来“嗷”的一声长啸,娘像个大侠似地飞跑进来,一把抓起范嘉喜,拖到了屋外。
Cungj naeuz vunzvangh rengz laux, caen daxraix. Daxmeh song fwngz dawz Fan Gyahhij hangz gou haenx yaengx hwnj gwnz mbwn, de hwk dwk swenj boh hemq meh,song cik ga’biziq de youq gwnz mbwn luenh daeb luenh dik.
都说疯子力气大,真是不假。娘双手将欺负我的范嘉喜举向半空,他吓得哭爹喊娘,一双胖乎乎的小腿在空中乱踢蹬。
Daxmeh mboujleix mboujlangh, diujdak de roengz daemz bakhag bae le, cix deuzdag lo.
娘毫不理会,居然将他丢到了学校门口的水塘里,然后一脸漠然地走开了。
Daxmeh vih gou cauhhux daih lo, hoeng de lumj mij maz saeh nei. Youq dangqnaj gou, de youh dauq lumj doenghbaez nei launyumjnyumj dwk yawj gou, lumj lau gou mbouj vuen’heij nei.
娘为我闯了大祸,她却像没事似的。在我面前,娘又恢复了一副怯怯的神态,讨好地看着我。
Gou rox gijneix couh dwg gij gyaez daxmeh, yienznaeuz aen ukgyaeuj de mbouj cingcieng, hoeng gij gyaez de cix singjsag dangqmaz, aenvih daeglwg de deng vunz haephangz lo.
我明白这就是母爱,即使神志不清,母爱也是清醒的,因为她的儿子遭到了别人的欺负。
Mwhde gou mbaet mboujndaej gag heuh de mbat “meh!” ndeu, mbatneix dwg gou rox gangjvah daeuj mbat daeuzit heuh de meh. Daxmeh daengx ndang saenqrwd, dinghdingh cimyawj gou, doeklaeng lumj lwgngez nei nyaenq dwk najnding rwzdit, mbe’mbe bak le, miz di mwnh ndeu dwk riu lo.
当时我情不自禁地叫了声:“娘!”这是我会说话以来第一次喊她。娘浑身一震,久久地看着我,然后像个孩子似的羞红了脸,咧了咧嘴,傻傻地笑了。
Ngoenzhaenx, song mehlwg dou mbat daeuzit caemh gang aen liengj ndeu ma ranz. Gou geq gij saeh naeuz daxlaux ngi le, daxlaux hwk dwk daenghhangx youq gwnz eij, vaiq hawj vunz bae heuh daxboh dauqma.
那天,我们母子俩第一次共撑一把伞回家。我把这事跟奶奶说了,奶奶吓得跌倒在椅子上,连忙请人去把爸爸叫了回来。
Daxboh ngamq haeuj ranz, bang vunzgoeng gaem cax dawz faexmbaenq ndeu doq roemx haeuj ranz daeuj, mbouj dongx mbouj cam saek coenz, dubdag rekrek vanjvanj soiqsab bae, ndaw ranz lumj deng gouj gaep deihdoengh nei. Gij vunz haenx cungj dwg ranz Fan Gyahhij cingj daeuj.
爸爸刚进屋,一群拿着刀棒的壮年男人闯进我家,不分青红皂白,先将锅碗瓢盆砸了个稀巴烂,家里像发生了九级地震。这都是范嘉喜家请来的人。
Boh Fan Gyahhij yinx byai ndaeng daxboh maenj naeuz:“Daeglwg gou deng dwk dwk saethoenz lo, seizneix lij youq ndaw hihyenq. Danghnaeuz ranz sou mbouj dawz 1000 maenz ngaenzyw ndeu okdaeuj, gou doq coemhcag ndaek ranz mwngz bae.”
范父恶狠狠地指着爸爸的鼻子说:“我儿子吓出了神经病,现在卫生院躺着。你家要不拿出1000块钱的医药费,我他妈一把火烧了你家的房子。”
1000 maenz ngaenz ndeu? Daxboh ndwennaengz ngamq ndaej 50 maenz ha! Yawjyawj gij vunz hujdengxdengx ranz Fan Gyahhij, ceh da daxboh menhmenh nding lo, de lumj guk lumj ma’naez nei gyaepyawj daxmeh, fwngz ndeu riengjsrat gej diuz saivaqnaeng roengzdaeuj, mbouj caz gyaeuj caz naj coh daxmeh fat bae.
1000块?爸爸每月才50块钱啊!看着杀气腾腾的范家人,爸爸的眼睛慢慢烧红了,他用非常恐怖的目光盯着娘,一只手飞快地解下腰间的皮带,劈头盖脸地向娘打去。
Mbat dem mbat, daxmeh lumj duznou deuzdai ndeu, youh lumj duznyaen cakdai ndeu nei, saet ha ndoj ha. Gij sing de swenjdai swenjlix caeuq saivaqnaeng fad hwnj gwnz ndang bae haenx, gou baenz seiqvunz cungj mboujndaej lumz.
一下又一下,娘像只惶惶偷生的老鼠,又像一只跑进死胡同的猎物,无助地跳着、躲着。她发出的凄厉声以及皮带抽在她身上发出的那种清脆的声响,我一辈子都忘不了。
Doeklaeng dwg baijcuzsoj sojcangj ganj daeuj cek daxboh cij dingz fwngz. Baijcuzsoj doeklaeng dwg yienghneix geksaeh, mbiengjmbiengj cungj miz sienghaih, boux mbouj yiemq boux, byawz caiq nauh dem cix dawz boux de!
最后还是派出所所长赶来制止了爸爸施暴的手。派出所的调解结果是,双方互有损失,两不亏欠,谁在闹就抓谁!
Vunzlai deuz le, daxboh yawjyawj daengx ranz rek vaih vanj soiq, youh yawjyawj daxmeh daengx ndang dwg sieng, de sawqmwh got dawz daxmeh daejngoekngoek:“Mehvangh ha, mbouj dwg gou yaek dub mwngz, danghnaeuz gou mbouj dub mwngz, gij saeh neix couh mboujndaej liuxseiz, raeuz mbouj miz ngaenz boiz vunz ha, gijneix cungj dwg ranz hoj caux gij hux de ha!”
一帮人走后,爸看看满屋狼籍的锅碗碎片,又看看伤痕累累的娘,他突然将娘搂在怀里痛哭起来,说:“疯婆娘,不是我硬要打你,我要不打你,这事下不了地,咱们没钱赔人家啊,这都是家穷惹的祸啊!”
Daxboh youh yawj gou naeuz:“Ciq ha, mwngz dai cungj yaek aeu roengzrengz doegsaw gauj daihhag, mboujnex, raeuz cix deng vunz yienghneix haephangz baenz seiqvunz lo” Gou roxsoq dwk ngaekngaek gyaeuj.
爸又看着我说:“树儿,你一定要好好读书考大学,要不,咱们就这样被人欺负一辈子啊!”我懂事地点点头。
Bi 2000 nienz seizhah, gou baengh cingzcik ndei gauj hwnj gauhcungh, daxlaux cix dwgrengz sin’hoj baenz bingh gvaqseiq, saedceij ndaw ranz engqgya hoj lo. Swh’aenhcouh minzcingqgiz dawz ranz gou liedguh ranz dwzgunqhuq, ndwennaengz bangbouj 40 maenz ngaenz, ranz gauhcungh gou doegsaw haenx caemh gemjgak gij yozcazfeiq gou bae, yienghneix gou cij ndaej laebdaeb doegsaw roengzdaeuj.
2000年夏,我以优异的成绩考上了高中,积劳成疾的奶奶也不幸去世,家里的日子更难了。恩施州的民政局将我家列为特困家庭,每月补助40元钱,我所在的高中也适当减免了我的学杂费,我这才得以继续读下去。
Cix vih gou gwn ninz ndaw hag, yozciz cix gaenj, gou gig noix ma ranz. Daxboh lij ciuqyiengh vih 50 maenz ngaenz bae gairengz, yienghneix, diuz rap soengq byaek hawj gou cix mboujndaej mbouj doek gwnz mbaq daxmeh lo. Mbatmbat cungj dwg daxsimj ranznden bang gou ceuj ndei byaekiemj, liuxle gyau hawj daxmeh soengq daeuj hawj gou. 20 goengleix roenbya saejgaeq, nanzvi daxmeh geiq ndaej maenhmwtmwt, rumzrumz fwnfwn mbouj noix gvaq saek baez.
由于是住读,学习又抓得紧,我很少回家。父亲依旧在为50元打工,为我送菜的担子就责无旁贷地落在娘身上。每次总是隔壁的婶婶帮忙为我炒好咸菜,然后交给娘送来。20公里的羊肠山路亏娘牢牢地记了下来,风雨无阻。
Caemh geizheih dangqmaz, fanz dwg vih daeglwg guh gij saeh haenx, daxmeh mbouj loengz saek di. Cawz gij gyaez daxmeh le, gou mij fap gangjcing cungj saeh neix youq gwnz hihyoz hab baenzlawz cekgej.
也真是奇迹,凡是为儿子做的事,娘一点儿也不疯。除了母爱,我无法解释这种现象在医学上应该怎么破译。
Bi 2003 nienz ndwen 4 nyied ngoenz 27 hauh, youh dwg ngoenz singhgiz ndeu, daxmeh daeuj lo, cawz gij byaek soengq daeuj hawj gou caihvaih, lij dawz daeuj cibgeij aen makdauzndoi dem. Gou aeu aen ndeu hwnjdaeuj le haeb gaemz ndeu, riu dwk cam de:“Loq diemz bw, bae lawz aeu ha?”Daxmeh naeuz:“Gou …..gou gag mbaet…..”Caen liuh mbouj daengz daxmeh lij rox mbaet makduzndoi, gou daj ndaw sim haenh de naeuz:“Meh, mwngz caen dwg yied guh yied caihhangz lubw”Daxmeh riuhwhw lo.
2003年4月27日,又是一个星期天,娘来了,不但为我送来了菜,还带来了十几个野鲜桃。我拿起一个,咬了一口,笑着问她:“挺甜的,哪来的?”娘说:“我……我摘的……”没想到娘还会摘野桃,我由衷地表扬她:“娘,您真是越来越能干了。”娘嘿嘿地笑了。
Mwh daxmeh yaek dauqma ranz, gou ciuqyiengh daengq de hawj de gwnz roen haeujsim di, de ww dwk han gou. Soengq daxmeh dauq le, gou youh dauq ndaemq haeuj ndaw dong saw bae lo.
娘临走前,我照例叮嘱她注意安全,娘哦哦地应着。送走娘,我又扎进了高考前最后的复习中。
Ngoenz daihngeih, gou cingq hwnjdangz, daxsimj gaenjgaenj gipgip ganj daeuj daengz ndaw hag, hawj lauxsae heuh gou ok gyauqsiz bae. Daxsimj cam gou daxmeh soengq byaek daeuj gvaq caengz, gou naeuz soengq daeuj gvaq lo, de ngoenzlwenz cix dauqma lo. Daxsimj naeuz:“Mbouj miz, de seizneix lij caengz dauqma daengz ranz.”Ndaw hoz gou baez ndaet, daxmeh mboujndaej byaij loeng roen bae ba? Hoeng diuz roen neix de gaenq byaij ndaej sam bi lo, ciuq dauhleix mboujndaej loek bae cij dwg ha.
第二天,我正在上课,婶婶匆匆地赶来学校,让老师将我喊出教室。婶婶问我娘送菜来没有,我说送了,她昨天就回去了。婶婶说:“没有,她到现在还没回家。”我心一紧,娘该不会走错道吧?可这条路她走了三年,照理不会错啊。
Daxsimj youh cam:“Daxmeh mwngz lij gangj maz dem?”Gou naeuz mbouj miz, de lij dawz cibgeij aen makdauzndoi daeuj hawj gou dem. Daxsimj song fwngz mbat bek:“Sat lo sat lo, saeh vaih cix aiq vaih ok gij makdauzndoi neix daeuj lo”
婶婶问:“你娘没说什么?”我说没有,她给我带了十几个野鲜桃哩。婶婶两手一拍:“坏了坏了,可能就坏在这野鲜桃上。”
Daxsimj hawj gou cingjgyaq le, songraeuz cix riengz roenbya ra doxdauq.
婶婶要我请了假,我们沿着山路往回找。
Hamq roen dauqma ranz caen miz geij go makdauzndoi, gwnz go makdauz lij mbangbyakbyak venj miz geij aen makdauz, couhseih maj youq henz dat cij ndaej lw roengzma. Songraeuz doengzcaez yawjraen miz go makdauz ndeu ngamh raek lo, laj faex cix dwg dat sang lueg laeg.
回家的路上确有几棵野桃树,桃树上稀稀拉拉地挂着几个桃子,因为长在峭壁上才得以保存下来。我们同时发现一棵桃树有枝丫折断的痕迹,树下是百丈深渊。
Daxsimj yawjyawj gou naeuz:“Dou daengz laj dat bae yawjyawj gaeuj!”Gou naeuz:“Daxsimj, gou lau …..”Daxsimj mbouj gangj baenzlai, rag gou couh roengz laj lueg bae …..
婶婶看了看我说,“我们到峭壁底下去看看吧!”我说,“婶婶你别吓我……”婶婶不由分说,拉着我就往山谷里走……
Daxmeh dinghdingh ninz youq ndaw lueg, geij aen makdauz sanqsanq saksak youq henz ndang, ndaw fwngz de lij gaem aen ndeu dwk ndaetndwt, gij lwed gwnz ndang gaenq roj ndaem liux lo.
娘静静地躺在谷底,周边是一些散落的桃子,她手里还紧紧攥着一个,身上的血早就凝固成了沉重的黑色。
Gou siengsim dwk dungxsaej cungj yungz liux lo, got dawz daxmeh ndaetndwt, naeuz:“Meh ha, daxmeh mingh hoj gou ha, gou caen ienq mbouj hab naeuz gij makdauz neix diemz ha, dwg daeglwg aeu diuz mingh mwngz lo ….. Meh ha, mwngz lijlix caengz ndaej gvaq saek ngoenz ndei gvaq ha …..”Gou gyaeuj dep naj caepcat daxmeh, daej dwk daengx bya daengx lueg rinndaek cungj gaen gou doek raemxda …..
我悲痛得五脏俱裂,紧紧地抱住娘,说:“娘啊,我苦命的娘啊,儿悔不该说这桃子甜啊,是儿子要了你的命……娘啊,您活着没享一天福啊……”我将头贴在娘冰凉的脸上,哭得漫山遍野的石头都陪着我落泪……
Bi 2003 nienz ndwen 8 nyied ngoenz 7 hauh, youq daxmeh roengz namh ngoenz 100 ngoenz de, mbaw luzcijdunghcihsuh Huzbwz Daqyoz ndonj gvaq diuz roen daxmeh byaij gvaq haenx, ndonj gvaq geij go makdauzndoi haenx, ndonj gvaq dieglanghhaeux dangqnaj mbanj, cizsoh “mbin” haeuj ndaw ranz gou.
2003年8月7日,在娘下葬后的第100天,湖北大学烫金的录取通知书穿过娘所走过的路,穿过那几株野桃树,穿过村前的稻场,径直“飞”进了我的家门。
Gou dawz faenh ceijsaenq daeuj ceiz neix naep hwnj gwnz moh caepcat daxmeh bae:“Daxmeh ha, daeglwg mwngz gauj hwnj daihhag lo, mwngz dingq ndaej ngi lwi? Mwngz youq lajyaem ndaej riuangq lo!”
我把这份迟到的书信插在娘冷寂的坟头:“娘,儿出息了,您听到了吗?您可以含笑九泉了!”