壮文翻译作品：《春节过后伤离别》

pcy109

	Cieng Gvaq Doxbiek Siengsim Lai         Vunzcaen doxbiek siengsim lai. Bi’neix gvaq cieng, gou caenndang roxdaengz gij eiqsei gawq vah neix lo.     Gvaq cieng caet ngoenz gyaj yaek liux, daeglwg youh aeu bae Sanghaij hwnjban lo. Ngoenzhaenx haetromh, gou caeuq mehyah caeuxcaeux hwnqcongz, bang daeglwg gip doenghyiengh. Saek rim aen lijhingzsiengh hung le, mehyah youh ra aen daeh hung okdaeuj, caiq saek gijgwn haeuj daeh bae. Aen lijhingzsiengh caeuq aen daeh cungj rim lo, hoeng lij lw miz haujlai gijgwn cang mbouj caez.     Mehyah raen lij lw gijhwn, siengj caiq bae ra daeh, seizneix daeglwg mizdi mbwq lo, mboen naeuz:“Gou dajsuenq siuj daiq di doxgaiq, youq gwnzloh mboujyungh baenz dwgrengz, hoeng sou nyengh aeu saek baenzlai doxgaiq!”     Mehyah doeksaet yat, gaen dwk de youh nyinhdingh:“Mbouj lai mbouj lai, gij doxgaiq neix cungj miz yungh.”     Gou naeuz gaej hawj lwg dawz naek lai, aenvih youq gwnzloh aeu hwnj feihgih、naengh didez, cienq bae cienq dauq, dawz song aen daeh hung cungj nanz, caiq lai aen daeh he caen dawz mbouj ndaej lo.     “Lwg bae gyae, meh sim’in.”Raen mehyah mbouj cang doenghyiengh le, gou youh doiq daeglwg gangj coenz vah neix.     Siengj mbouj daengz, coenz vah neix ngamq gangj sat, baezneix daengz daeglwg hix doeksaet lo. Daeglwg mbouj guhsing, gag gip gij doenghyiengh saek haeuj daeh, caiq saek rim aen daeh cungj yaek dek bae.     Gvaq yaep he, daeglwg dawz soujgih de hawj gou yawj, ndaw soujgih miz diuz veihboz yienghneix sij:“ Yaek lizhai ranz lo, aen sim gag nyapnyuk. Bohmeh geq lo lij godog dem, yienghneix gou baenzlawz cuengqsim okdou.” Gou siengsim lo. Daeglwg gig roxsoq, de hawj gou yawj veihboz, siengj hawj gou rox simcingz de; de youh mbouj hawj daxmeh yawj veihboz, lau daxmeh siengsim lai.     Daeglwg gig hauqswnh dou. Ndaw cieng miz gienh saeh he, hawj gou caeuq mehyah cungj gamjdoengh. Nienz coit, dou ranzvunz sam boux, daiq bohda bae henzdah guhcaemz、ingjsiengq. Bohmeh gou、mehdaiq sam bouxlaux cungj gvaqseiq lo, gou caeuq mehyah song ranz seiq boux bouxlaux dan lw bohda lo. Bohda bouxdog gag youq gizwnq gvaq, bouxlaux bouxdog godog youh siliengz. Bingzseiz dou cungj hauqswnh de, gingciengz daj dienhvah hawj de, gvaq cieng cungj daeuj buenx de. Ngoenzhaenx, daeglwg gangj coenz vah he, gou caeuq mehyah dingq le cungj fug. Dangseiz, daeglwg raen goengda de simvuen, couh laeglemx “minghlingh” gou caeuq meh de: Goengda gig angqyangz, sou hix aeu angq di, aen naj aeu riu mbouj ndaej najndaem!”Laxlawz, gou caeuq mehyah naj cungj mbouj riu saek di. Daeglwg yienghneix daezsingj le, gou caeuq mehyah couh “naj riunyumnyum” lo. Ngoenzhaenx, daeglwg aen ndaeng youh fat binghbizyenz lo, aen ndaeng mbouj cwxcaih,de aeu guh najriu caiq dwgrengz de cungj “riu mbouj dingz”. Raen dou cungj sim’angq, ngoenzhaenx bouxlaux hix angq raixcaix.     Seiz doxbiek caen daeuj lo.Gou caeuq mehyah soengq lwg bae naengh feihgih, daengz gihcangz ngamq gvaq anhgenj, de couh nyeux gyaeuj gvaqdaeuj caeuq dou vad fwngz. Byaij haeuj aen ranz dwnghgih le, de youh caiq vad coh dou. De byaij daengz giz dou yaek yawj mbouj raen le, mbouj caiq nyeux gyaeuj gvaqdaeuj. Gou ndawsim cingcuj, daeglwg seizneix dwg raemxda yaek lae, de mbouj siengj hawj dou raen de lae raemxda. Gou caeuq meh de, seizneix raemxda rim ndaw da lo.     Dauqma daengz ranz, gou hwnj muengx cij rox, cieng gvaq le vunzcaen doxbiek siengsim lai cungj saeh neix, seizneix youq guek raeuz gig lai ranz cungj miz. Caengz gvaq cieng, gyoengqvunz youq baihrog cungj ganj ma ranz gvaq cieng; 7 ngoenz gyajgiz gvaq le, gyoengqde youh aeu okdou lo. Gyoengqde siengj youq ranz hauhswnh bouxlaux, hoeng youh aeu okbae ra gwn, neix couh dwg gij nanzcawq gyoengqvunz seizneix lo.     Dou lij siengsim nanzgvaq, daeglwg bae daengz Sanghaij le, sikhaek couh daj dienhvah ma nai dou:“Gojnaengz dwg vunzlai okrog bae guh saeh, aen guekgya raeuz cij ndaej fazcanj.Guekgya aeu fazcanj, cungj aeu miz di vunzcaen doxbiek siengsim.”     Gaej gangj dwg vih guekgya fazcanj baenz hung la, couh gangj dwg vih daeglwg ra ndaej gwn、 miz maqmuengh, dou guh bohmeh siengsim di、godog di,hix suenq lo. 春节过后伤离别     人生自古伤离别。今年春节，我切身体会到这句话的含义。     春节长假即将结束，儿子又要奔赴远在上海的工作岗位。那天一大早，我和妻子起床帮忙收拾东西。在装满一只大旅行箱之后，妻子又找出一个大背包，将一件件袋装食品塞进去。当旅行箱和大背包都已满，地上仍剩余一摞食品。     妻子见状，正想找第三只袋子，儿子却有些怨言了：“本来想在路上轻松一点，你们偏偏要装那么多东西。”     妻子愣怔了一下，马上又果断地说：“不多不多，这些东西都是用得上的。”     我立刻劝她停手，并说上下飞机、换乘地铁，两大件物品足矣，再多一件真拿不动。     “临行密密缝，意恐迟迟归”。妻子停手之际，我又对儿子吟了这两句古诗。     不料，此言一出，轮到儿子愣怔了。他自己默默将地上的食品捡起，尽量往两只箱包里塞，直到快把箱包塞爆。     过了一会儿，儿子将手机里存的一条微博给我看：“离家的脚步越来越近，心里不由得一阵怅然。父母的衰老和孤独，让远行的脚步无法义无反顾。”     我的心一酸。儿子是懂事的，他只给我看短信，让我明白他的心思；却不给他妈妈看，怕他妈妈伤心。 儿子还是孝顺的。春节里有一件事，让我们做父母的受到震动。大年初一，我们一家三口，带着我老岳父去河堤漫步、照相。我父母及我岳母已仙逝，我和妻子两边老人只剩下岳父一人。岳父又独在异地生活，老人的孤独可想而知。好在我们还算孝顺，平时常电话嘘寒问暖，春节必定陪老人吃年夜饭。但是，那天儿子的一句话，让我和妻子既震动又折服。当时，儿子见他外公兴致挺高，便悄悄地“命令”我们：“公公挺高兴的，你们也要高兴点，脸上一定要笑出来！”原来，我和妻子都没注意要有笑脸，尤其是妻子，还一脸严肃似的。经过儿子提醒，我和妻子立刻“笑靥如花”。儿子当天鼻炎犯了，他挤出笑脸时鼻翼翕动，让我拍照时忍俊不禁。在我们的感染下，那天老人玩得很开心。     离别的时刻终于来临。我和妻子送儿子登机，刚过了安检，他马上回头向我们挥手。走进登机厅后，他又再一次向我们挥手。当快走到我们视线看不到的地方时，儿子不再回头。我知道，他一定是强忍着眼泪走了。因为，此时我和他妈妈，泪水早已在眼眶里打转。     回家之后，我上网得知，春节后伤心别离的情景发生在当下中国许多家庭。春节前，游子们不畏劳累囧途，踏入返乡大军；7天假期结束，他们又得告别父母，重新踏上征途。这独特的“返乡离乡”模式，其背后蕴含着“中国式孝心”的拼搏与无奈。     好在儿子挺会宽慰父母的，到上海之后的当晚，他立即在网上给我和他妈妈转发这句话：“也许正是这种拼搏和对理想的追寻，构成了中国社会向上的动力，无法坚守的亲情和陪伴，可能是社会发展必须付出的代价。”     别说为了社会发展那么高的境界，就说为了儿子个人的发展前途吧，我们做父母的，哪怕伤心点孤独点，也认了。

mgw5_05

	raemx da doek roengz daeuj lor.

lihlohbu

	ding kwn...............,,,,