Got Mbawsiengq Daxmeh Ninz
Nanzningz boux siujyoz lauxsae Sunh lauxase gangj gienh saeh he, gienh saeh neix hawj vunz dingq le dungxsaej yaek goenq, de guh lauxsae geijcib bi baez daih’it bungqdaengz cungj saeh neix.
Sunh lauxsae naeuz, miz ngoenz he, de siengj caz cingcuj gij hagseng ndaw ban miz geijlai boux bohmeh lizvwnh lo, seizneix bohmeh hagseng lizvwnh dwg “ngoenz beij ngoenz lai” hw, aeu ndawsim miz soq cij ndei caeuq hagseng gangjvah. Youq seiz roengzdangz, Sunh lauxsae caengz siengj ndei couh gangj naeuz:“Cingj boux doengzhag dwg ranz dancaen yaengx fwngz.” Ndaw ban miz 5 boux hagseng yaengx fwng sang gvaq gyaeuj, yienznaeuz geij boux lwgnyez neix biujcingz cungj mbouj doengz, hoeng mbouj miz bouxlawz saeknaj bienq hau bienq heu: Daeg A boh de dwg da’gvanj, ndaw ranz miz daihbaj cienz le gijmaz cungj mbouj lau; daeg B meh de “deuz”(caiq haq) bae Daizvanh, de youq ndaw ban hix suenq boux da’gvanj; daeg C boh de roengzgang, meh de bae baihrog ra bouxsai “guhyoux”, lwgnyez neix daj iq couh diuqbeiz, byaj bag cungj mbouj lau……Sunh lauxsae ndaw sim gig nanzgvaq, de danq 5 boux hagseng neix naeuz: Ranz sou yienznaeuz bohmeh lizvwnh lo, hoeng mbouj youqgaenj, aenvih bohmeh lizvwnh le, ciuqyiengh lij dwg bohmeh sou, bohmeh ciuqyiengh gyaez sou. Gangj daengz neix, Sunh lauxsae fatyienh haxbaenh lijmiz dah hagseng he, de dwg boux daihroek, yungh cih Yinghyij daeuj geq dwg F, dah F ngamq yaengx fwngz hwnjdaeuj sikhaek youh cuengq fwngz roengzbae, gaendwk boemz gyaeuj youq gwnz daiz, gij yiengh de gig nanzgvaq.
Dah F dwg dah lwgmbwk youh dingh youh gvai he, lij miz di unj, de doeg daengz seiq nienzgaep le lij aeu bohmeh ciep soengq. Dah lwgmbwk neix gvai, mbouj yungh lauxsae causim. Gangj daengz causim, Sunh lauxsae gangj gienh saeh yaek “aeu mingh” he, gienh saeh neix fatseng youq aen ban de: Ngoenz he, hagseng C hwnjdaengz mbouj dingq lauxsae gangjgoq, de yawj aen daizdoegsaw swhgeij miz aen congh he, couh aeu lwgfwngyinx saek aen congh haenx, siengj mbouj daengz lwgfwngz deng gaz youq ndaw congh dawz mbouj okdaeuj lo. Lauxsae raen le, siengj bang de beng okdaeuj, hoeng lwgfwngz de bienq foeg lo, baenzlawz beng cungj beng mbouj okdaeuj. Yaucangj rox gienh saeh neix le, heuh boux dijyuz laujxsae miz rengz he daeuj, boux dijyuz lauxsae dawz fag fouj daeuj, dajsuenq aeu fouj bag aen daiz haenx. Boux dijyuz lauxsae bag aen daiz haenx baez he, lwg diuqbeiz haenx couh swenj dai sing he, daengzlaeng lauxsae mboujgamj bag le, cijndaej lienz vunz daiq daiz ram bae yihyen dawz daengz gwnz soujsuzdaiz gaeuqmingh……Sunh lauxsae vih gienh saeh neix deng hagdangz doengbauq bihbingz lo. Daj seizneix hwnj, Sunh lauxsae doiq gij lwgnyez diuqbeiz haenx lau liux lo, doiq gij lwgnyez dingqvah lumj dah F yienghneix hix daegbied gyaez lo. Caiqgangj, dah F cingzcik cungj ndei, engq dwggyaez.
Miz coenz vah gangj: Yied lau yied raen fangz. Sunh lauxsae mbouj nyienh yawj raen gij saeh haenx caen fatseng lo, bohmeh dah F aenvih beizheiq mbouj hab lizvwnh lo. dah F daj seizneix hwnj mbouj caeuq doengzhag guhcaemz, cingzcik de doek roengzdaeuj gig vaiq, bohmeh hix mbouj soengq de daeuj caeuq daeuj ciep de lo. Sunh lauxsae ienqhoij dangqmaz, aenvih swhgeij gangj loek gvaq gawq vah seng daengz aen sim dah F lo. Yienghneix, Sunh lauxsae couh heuh dah F daengz aen bangunghsiz bae, aeu caeuq de gangjgangj vah hawj de ansim.
Youh liuh mboujdaengz, dah F gangj gawq vah he, Sunh lauxsae dingq le raemxda roengzbyoegbyoeg:
“Lauxsae, meh gou youq Nanzningz mbouj miz dieg youq lo, de gag dauqma ndaw yienh bae lo……Lauxsae, seizneix gou haemhhaemh cungj aeu got siengq daxmeh…… cij ninz ndaej ndaek, hwhw!”
Sunh lauxsae hix daej ok sing daeuj, de siengj mbouj doeng: Seizneix gij vunz guh bohmeh haenx, cungj rox bae ra vaiqvued swhgeij lo, hoeng gij vaiqvued lwgnyez byawz daeuj guenj ne!
故事发生在南宁一所小学。
小学教师孙老师讲述了她从教几十年遇到最揪心、最难忘的一件事情。
孙老师说，一天，为了摸清班里“不断发展”的单亲家庭情况，以便有针对性地教育孩子，在课间休息时间，她未加思索便说，“请单亲家庭的同学举手”。只见5位同学手举过头，尽管稚嫩的脸上神情各异，但没有一个孩子脸变色的：老爸是大款的A一脸无所谓的样子；老妈“逃”（另嫁）到台湾的B是班里的“大款”；C父下岗，母当人“小蜜”，这孩子天生牛皮对一切变故不在意……孙老师一边宽慰5位孩子，告诉他们生活在单亲家庭不要害怕，父母不在一起生活了，但并不代表你们失去了父母亲，父母亲照样还是爱你们的，一边观察发现，刚才第6位女孩F也磨蹭半举起手，又迅速垂下，然后将脸埋在桌上。
F女生清秀斯文，有点娇气，读到4年级还要父母接送，不过，这孩子不爱闹，不惹事。说到这里，孙老师特地插入一段“惹事”的故事：一天，调皮的C同学“发现新大陆”——课桌上有一小孔，便“探险”将食指插进去，不料，手指被卡住了，老师帮拔也拔不出，惊动到校长，校长命令大力士体育老师执利斧劈桌，每劈一下，牛皮孩子便哭爹叫娘一阵，最后，只有连人带桌搬运到医院上手术台，医生诊断手指已红肿变粗……孙老师因为这“案子”被学校批评，所以说像F这样的听话孩子她能不喜欢吗？何况这女孩学习一直不错。
不幸的猜测终于被证实，F的父母性格不合离异。眼看着F日渐离群独处，学习成绩直线下降，也不见她母亲还接送，孙老师一边为自己无意间触伤这颗幼小的心灵懊悔不已，一边心急如焚地找她到老师办公室谈心，下面一句孩子的话让孙老师眼泪直流、刻骨铭心：“老师，我妈妈在南宁待不下，回县里了……老师，我每晚都要抱着妈妈的照片睡……才睡得着，呜呜！”
孙老师欷歔不已：如今的爸爸妈妈们都追求自己的快乐去了，可孩子们的幸福谁来管呢？
（原载《广西民族报》壮文版2012年）
[此贴子已经被作者于2012-8-9 9:10:00编辑过]
发表于 2012-8-9 09:07:00
QQ空间
腾讯微博
腾讯朋友
微信
转播
淘帖
分享
收藏
支持
反对
发表于 2012-8-9 11:58:00
